Eind 1960 verschenen de eerste Plan U dieseltreinstellen en werd de basis gelegd voor een familie van treinstellen die de rest van de 20e eeuw het beeld bij de NS zouden bepalen. De ver doorgevoerde gewichtsbeperking en de constructieprincipes van de Diesel-3 kwamen goed van pas bij het ontwikkelen van elektrische treinstellen die snel op moesten kunnen trekken om een groeiend voorstadsverkeer te onderhouden. Na uitgebreide beproeving van het prototype uit 1961 startte in 1964 de productie van de 4-delige Plan T treinstellen, het bekende “Materieel ’64”. Voorzien van dezelfde elektrische installatie werd hieruit ook de “Motorpost” voor het postvervoer ontwikkeld, in 1966 gevolgd door de 2-delige Plan V. Geïntroduceerd zonder een proefexemplaar werd dit de meest talrijke serie treinstellen bij de NS, die langer meeging dan menig station en tevens het einde markeerde van Werkspoor en de productie in eigen land. Dit uitgebreide beeldverslag belicht ruim een halve eeuw spoorgeschiedenis van vier aanverwante materieel soorten, tot het moment dat de laatste Plan V’s op 25 september 2016 het Spoorwegmuseum in rollen.